Bijna twee weken zijn verstreken sinds Milaan-Sanremo, wat betekent dat het tijd is voor de tweede monumentale klassieker van het seizoen. Op zondag vindt in Vlaanderen de legendarische “Ronde van Vlaanderen” plaats, die we de “Ronde van Vlaanderen” noemen. Velen van jullie hebben de afgelopen dagen zeker een aantal prestigieuze kasseiraces gevolgd, zoals “E3 Harelbeke”, “Gent – Wevelgem” en “Dwars door Vlaanderen”, overwinningen op hen zijn zeer prestigieus, maar voor de grootouders zijn ze nog steeds een warming-up voor “Ronde van Vlaanderen”.
Geschiedenis
De eerste editie van de race werd gehouden in 1913. Zoals het in die tijd vaak gebeurde, was de krant de organisator. In het geval van de Ronde van Vlaanderen was het een lokale Sportwereld die minder dan een jaar voor de eerste ronde van Vlaanderen werd opgericht. De race was het gezamenlijke geesteskind van krantenoprichter Leon Van den Haute en hoofdredacteur Karel van Weinendaele. Na verloop van tijd werd van Weinedele eigenaar van Sportwereld en bleef de krant jarenlang de organisator van de klassiekers. In de toekomst werd ze uitgekocht door een grotere publicatie “Het Nieuwsblad”, die, zoals we al zeiden, ook ooit haar eigen race oprichtte – “Omloop Het Nieuwsblad”.
De eerste editie van de Ronde van Vlaanderen was de langste uit de geschiedenis, met renners die in 1913 in Gent startten en finishten in het dorp Marijkerke, dat nu deel uitmaakt van Gent. Zesendertig fietsers namen deel aan de race en hij werd gewonnen door de plaatselijke renner Paul Deman. “De Ronde van Vlaanderen werd niet alleen tijdens de Eerste Wereldoorlog gehouden. België werd tijdens de Tweede Wereldoorlog bezet door nazi-Duitsland, maar de Duitsers bemoeiden zich niet met de race – ze hielpen hem zelfs organiseren. Vóór 1948 werd de Ronde van Vlaanderen slechts één keer gewonnen door een niet-Vlaamse renner, in 1923 door de Zwitser Heinrich “Hairy” Suter. De reden was dat, tot 1948, de Ronde van Vlaanderen en Milaan-San Remo op dezelfde dag werden gehouden, waarbij de sterkste Italiaanse en Franse wielrenners de voorkeur gaven aan de wedstrijd in Zuid-Europa. In 1948 organiseerden de kranten Equip, Gazzetta dello Sport en Het Nieuwsblad de Degrange en Colombo Challenge, een reeks wedstrijden waarin de belangrijkste wielerevenementen van die tijd waren opgenomen. Sindsdien vonden de Ronde van Vlaanderen en Milaan-San Remo niet meer op dezelfde dag plaats en maakten renners uit andere landen in België veel meer kans om te winnen.
In de jaren 1950 was men begonnen met het zwaar verharden van de Belgische wegen en de organisatoren van de Ronde van Vlaanderen waren verontrust omdat het parcours voor de wedstrijd niet langer als voldoende uitdagend werd beschouwd. Een oplossing werd gevonden in 1973 toen de finishlijn werd verplaatst naar Meerbeke-dorp, waarbij Muur van Geraardsbergen en Bosberg de belangrijkste verhardingsheuvels van de Ronde van Vlaanderen werden. Tot dan toe was de route van de race vrij vaak veranderd, maar de veranderingen waren gering. Mettertijd is de Muur van Geraardsbergen, met zijn kapel op de top van de heuvel, een van de meest iconische en herkenbare plaatsen in de wielerwereld geworden.